زباله‌سوزهايي براي توليد برق
برخي از زباله‌سوزها كارهاي ديگري بجز سوزاندن آشغال‌ها نيز انجام مي‌دهند! گرماي حاصل از سوختن زباله در اين كوره‌ها تانك‌هاي بزرگ آب را به جوش مي‌آورد و از بخار توليد شده براي توليد الكتريسيته استفاده مي‌شود. شايد بعضي‌ها اين‌گونه تصور كنند كه سوزاندن زباله‌ها بهترين راه براي خلاص شدن از دست آنهاست. بويژه آن‌كه مي‌توان از گرماي حاصل از سوختن آنها هم برق توليد كرد! ضمن اين‌كه زباله‌ها بعد از سوختن مقدار زيادي از حجم و وزنشان هم كاسته مي‌شود. اگر شما سوختن يك كاغذ را از نزديك ديده باشيد، حتما متوجه شده‌ايد خاكستري كه از آن باقي مي‌ماند، حجم بسيار كمتري از خود كاغذ دارد. اما بايد بدانيد سوزاندن زباله هم مشكلاتي دارد. يكي از اين مشكلات آن است كه وقتي زباله‌ها را در دماي بالا مي‌سوزانند، گازهاي زيادي توليد مي‌شود كه از دودكش‌هاي كوره‌ها خارج مي‌شود. برخي از اين گازها نظير دي‌اكسين، براي سلامت كساني كه نزديك اين مراكز زندگي مي‌كنند زيان‌آور است. زباله‌سوزها بايد به گونه‌اي ساخته شوند كه تمام گازهاي مضر و زيان‌آور حاصل از سوختن زباله‌ها پيش از خروج از دهانه دودكش از آن جدا و تصفيه شوند. مشكل دوم اين‌كه موادي كه نمي‌سوزند به همراه خاكستر باقيمانده از سوختن مواد ديگر بايد از كوره‌هاي زباله‌سوز تخليه شوند. اين مواد بيشتر شامل فلزاتي نظير سرب و كادميم هستند كه براي سلامت انسان‌ها خطرناكند و بايد به روش مناسب و اصولي جمع‌آوري و دفع شوند. بسياري از دانشمندان عقيده دارند با اين مواد بايد همانند زباله‌هاي ويژه و خطرناك رفتار كرد. يعني دفن آنها در يك محل ويژه دفع زباله‌هاي خطرناك به گونه‌اي كه هيچ آبي از ميان آنها عبور نكند، صورت گيرد. آب، بخصوص آب باران مي‌تواند اين فلزات را در خود حل نمايد، آنها را به لايه‌هاي زيرين زمين ببرد و وارد سفره آب‌هاي زيرزميني و آنها را آلوده كند. ازاين‌رو زباله‌سوزها نيز نمي‌توانند به عنوان يك راهكار قطعي و كاملا مناسب و بي‌خطر براي محيط زيست و سلامت انسان‌ها استفاده شوند.